диизобутилен
sostantivo maschile
diisobutilene m
sostantivo maschile
diisobutilene m
permalink
диглицериды (s. masch. pl.)
диглицерин (s. masch.)
диизобутиламин (s. masch.)
диизобутилен (s. masch.)
диизокротил (s. masch.)
диизопропенил (s. masch.)
дикаприлен (s. masch.)
дика́рка (s. femm.)
дика́рский (agg.)
дика́рство (s. n.)
дикарвелон (s. masch.)
ди́кция (s. femm.)
дикислота (s. femm.)
диккит (s. masch.)
ди́ккенс (s. masch.)
дикобра́з (s. masch.)
дикорасту́щий (agg.)
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android